![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Byliśmy tylko od tego, żeby to sfotografować...
Laureat Oscara za całokształt twórczości mówi nam m.in. o tym, jak w jego wieku udaje się wytyczać nowe kierunki w sztuce filmowej. Z Andrzejem Wajdą rozmawia Jolanta Gajda-Zadworna.
Tatarskie ziele ma dwa zapachy. Jeżeli się potrze w palcach zieloną jego wstążkę, miejscami przymarszczoną, poczuje się zapach, łagodną woń »wierzbami ocienionej wody« , jak mówi Słowacki, trochę tylko zatrącającą wschodnim nardem. Ale kiedy się takie pasmo tataraku rozetrze, kiedy się włoży nos w bruzdę, wyłożoną jak gdyby wata, czuje się obok kadzidlanej woni zapach błotnistego iłu, gnijących rybich łusek, po prostu błota.”
Tak zaczyna się opowiadanie Jarosława Iwaszkiewicza „Tatarak” – spisane przez autora zwierzenie ciężko już chorej pani Marty, szanowanej żony lekarza z niewielkiej sennej miejscowości. Uwięziona w rutynie codziennych zdarzeń doktorowa przeżywa fascynację młodym mierniczym...
Oryginalny tekst „Tataraku“ jest bardzo krótki. Andrzej Wajda, przymierzając się do jego ekranizacji, od początku zakładał więc rozbudowanie scenariusza. Ostatecznie do filmu wszedł niewielki fragment opowiadania węgierskiego autora Sandora Maraia, korespondujący klimatem z prozą Iwaszkiewicza, w którym mąż lekarz bada żonę i stwierdza u niej chorobę. O wiele bardziej rozbudowaną część współczesną filmowej historii początkowo miała napisać Olga Tokarczuk. Życie narzuciło jednak inne rozwiązanie.
Film „Tatarak” pojawi się w kinach 24 kwietnia.
Rz: Z czym kojarzy się panu zapach tatarskiego ziela?
Andrzej Wajda: Z opowiadaniem Jarosława Iwaszkiewicza...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
