![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Kuba to jedno wielkie więzienie
Torturowali mnie, bili, wisiałem skuty – przez dwanaście, sześć, osiem godzin – we własnych odchodach. Na całym ciele mam 43 szwy – opowiada niezależny dziennikarz kubański, więzień sumienia Juan Carlos Herrera Acosta
Rz: Siedział pan w celi z Orlandem Zapatą, który zmarł w lutym po miesiącach głodówki. Pan i ponad 50 innych więźniów politycznych odzyskaliście wolność dzięki niemu.
Juan Carlos Herrera Acosta: Tak, dzięki niemu i dzięki jego śmierci. Ofiara Orlanda Zapaty przyparła reżim do muru. Wspólnota międzynarodowa zdała sobie sprawę, jaki system panuje na Kubie, czym są nasze więzienia, jak traktowani są więźniowie. Czym jest istota krwiożerczego castroizmu. Zapata oddał życie za demokrację. Zamordowali go. Z premedytacją. Winni tej zbrodni są Fidel i Raul Castro, policja polityczna i całe dowództwo wojskowe. Teraz zaś nękana jest matka Zapaty – Reina Luisa Tamayo. W każdej chwili mogą ją zabić. To osoba w podeszłym wieku. Bardzo schorowana. A była bita, szarpana, wleczona po ziemi, nasyłali na nią hołotę z rurami, pałkami, kijami bejsbolowymi, a to była przebrana policja polityczna. Reina Luisa jest matką męczennika. Na co czeka wspólnota międzynarodowa? Na kolejnych męczenników? Czas zacząć...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
