Unikanie podwójnego opodatkowania to nie podwójne nieopodatkowanie

autor zdjęcia: M P

źródło: Rzeczpospolita

Arkadiusz Juzwa

Zwolnieniu powinna podlegać jedynie ta część dochodu uzyskanego poza granicami kraju, która została obciążona daniną w państwie położenia zakładu spółki. Zapłaci więc ona CIT w Polsce od kwot, które w Niemczech byłyby wolne od podatku.

Prowadzenie przez polskich podatników działalności gospodarczej poza granicami kraju, za pośrednictwem zagranicznego zakładu, wiąże się z rozliczeniami, które wymagają uwzględnienia nie tylko krajowych przepisów podatkowych (ustawy o CIT), lecz także umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania. Istnienie zagranicznego zakładu oznacza bowiem, że dochody osiągane za jego pośrednictwem mogą podlegać jednoczesnemu opodatkowaniu:

- w Polsce – państwie siedziby podatnika – zgodnie z ustawą o CIT oraz

- za granicą – w państwie źródła – zgodnie z regulacjami podatkowymi tego państwa.

W celu wyeliminowania równoległego opodatkowania tego samego dochodu jednego podatnika w obu państwach umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają m.in. postanowienia określające metody unikania podwójnego opodatkowania. Tak np. w umowie polsko-niemieckiej, w odniesieniu do polskiego podatnika osiągającego dochód za pośrednictwem zakładu zlokalizowanego w Niemczech, zastosowanie ma art. 24 ust. 2 lit. a umowy. Wynika z niego, że podwójnego opodatkowania unika się w ten sposób, iż dochód, który może być opodatkowany w Niemczech (tj. dochód przypisany do zakładu w Niemczech), podlega zwolnieniu z opodatkowania w Polsce. Zasadę tę powtarza art. 17 ust. 1 pkt 3...