Euro: ani szybko, ani bezwarunkowo

autor zdjęcia: Rafał Guz

źródło: Fotorzepa

We wrześniu 2008 roku na Forum Ekonomicznym w Krynicy Donald Tusk ogłosił, że Polska w 2011 r. powinna przystąpić do strefy euro

autor zdjęcia: Dariusz Gorajski

źródło: Fotorzepa

Grzegorz W. Kołodko

Opinia | Wspólną walutę trzeba wprowadzać, mając poparcie społeczeństwa.

Dokładnie 19 lat temu jako wicepremier ds. gospodarczych i minister finansów wprowadziłem Polskę do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, OECD, podpisując w Paryżu 11 lipca 1996 r. historyczny akt. Z jednej strony to wydarzenie było możliwe dzięki sukcesom „Strategii dla Polski" – gospodarka rozwijała się coraz szybciej przy coraz mniejszej skali nierównowagi – z drugiej natomiast dokonany w tamtym czasie postęp instytucjonalny otworzył na oścież wrota do drogi prowadzącej do Unii Europejskiej i euro.

W Unii jesteśmy od 11 lat, a w strefie euro?

W samym centrum

Oto zwięzły „dekalog" argumentów przemawiających za związaniem się z euro.

1. Gdyby w Polsce już było euro, kredyty byłyby tańsze.

2. Nie byłoby setek tysięcy frankowiczów.

3. Realne ceny/koszty utrzymania byłyby takie same jak w warunkach złotego – co trzeba podkreślić, bo wielu obawia się bezzasadnie wzrostu cen. Wszystkie ceny i wszystkie dochody zostaną podzielone przez ten sam kurs wejścia. Ceny można podnosić wtedy, gdy akceptuje to rynek. Skoro nie można tego zrobić teraz, bo rynek jest zrównoważony, nie będzie także możliwości podnoszenia cen po konwergencji, bo zwyżki cen napotkałyby barierę popytu.

4. Nie płacilibyśmy miliardów złotych rocznie, wymieniając złote na euro przy wyjazdach (dając zarobić kantorom i...