Losy Polski ważyły się w domu wariatów

autor zdjęcia: Jerzy Dudek

źródło: Fotorzepa

Witold–K: nieugięty na tle płócien

źródło: EAST NEWS

Ireneusz Iredyński: enfant terrible PRL

Myślałem, że zabiję sukinsyna! Od razu zacząłem go szukać. 
Jeździłem od baru do baru. W końcu spotkałem Iredyńskiego, był w Kameralnej. 
Rzuciłem się na niego. Kelner zaczął krzyczeć: „Chcecie się bić, to na ulicę!".

PM: Zdaje pan sobie sprawę, że ta rozmowa może wywołać burzę w pewnych środowiskach?

Mnie to nie interesuje. Zależy mi na prawdzie. 55 lat temu Ireneusz Iredyński pobił i zgwałcił moją narzeczoną Annę Mackiewicz i za to poszedł siedzieć, a nie za sprawy polityczne.

Dobrze, zacznijmy od początku. Pańskim ojcem był doktor Feliks Kaczanowski – psychiatra, dyrektor szpitala w Tworkach, członek AK, osoba czynna w konspiracji podczas wojny.

Ojciec był wyjątkowo odważnym człowiekiem, który przez całe życie kogoś ukrywał i komuś pomagał. Przed 1939 rokiem ukrywał uciekinierów z Berezy Kartuskiej, a podczas wojny żydowskie dzieci. Był w ciągłym kontakcie z Korczakiem, którego też poznałem. Pewnego razu ojciec pozwolił mi powozić bryczką – posadził mnie na koźle, a sam siadł i zakrył się kocem, mimo że było ciepło. Wyruszyliśmy z Tworek i jechaliśmy przez Pruszków do Piastowa, mijając po drodze gestapo i niemieckich żołnierzy. Zajechaliśmy pod jakiś chłopski dom, z którego wyszedł pan z bródką i rozmawiał z ojcem. Tytułowali się per „doktorze". Ja pobiegłem zbierać kasztany – zauważyłem tylko, jak wyładowywali jakieś worki. Dzisiaj wiem, że ojciec w ten sposób dostarczał żywność doktorowi Korczakowi dla sierot w getcie. W taki sposób używał mnie do konspiracji – chłopiec powożący bryczką wyglądał przecież bardzo niewinnie....