Dama własna czy cudza

autor zdjęcia: Joel Saget

źródło: AFP

Norweg Magnus Carlsen obronił tytuł mistrza świata i pozostał królem szachów. Kiedyś szachy były grą królów, a stawką – kobiety, królestwa albo życie.

Mecz Magnus Carlsen – Siergiej Karjakin wzbudził sporą uwagę świata sportowego i nie tylko sportowego. Mistrz i pretendent – obaj urodzeni w 1990 roku – rywalizowali w Nowym Jorku, a dokładnie w budynku Fulton Market, na Dolnym Manhattanie, a więc w wyjątkowym miejscu: niedaleko dorastał Bobby Fischer, legenda szachów. Naprzeciw siebie usiedli geniusz z Norwegii i wychowanek szkoły rosyjskiej; celebryta i znajomy twórcy Facebooka Marka Zuckerberga oraz fan Władimira Putina, popierający aneksję Krymu. Na myśl od razu przychodziły historyczne pojedynki, w których szło o coś więcej niż tylko o szachy. Modnie było zasiąść w loży VIP, gdzie ceny były wysokie, ale oczywiście nie brakowało chętnych, by zapłacić. Carlsen wygrał zgodnie z przewidywaniami, chociaż dopiero w dogrywce. Szachy na chwilę zwróciły uwagę świata – to już jednak nie to co kiedyś.

Aryjskie i semickie

Gdy w 1972 roku grali ze sobą w Reykjaviku Boris Spasski i Bobby Fischer, żył tym niemal cały świat. Fischer wygrał mecz stulecia, a potem wykręcił numer stulecia, czyli zapadł się pod ziemię. Kiedy się odnalazł, nie sposób już było się z nim porozumieć i następnym mistrzem został – bez gry – Anatolij Karpow. Swoje mistrzostwo udowodnił później – dwukrotnie pokonując Wiktora Korcznoja, najpierw na Filipinach, potem we Włoszech. Przy okazji obu tych pojedynków działy się cuda. Karpowa...