Papież epoki chaosu

źródło: Vatican Pool/Getty Images

źródło: AFP

Pontyfikat Franciszka przypadł na ciekawe czasy. Ojciec Święty próbuje im sprostać, ruszając z posad bryłę Kościoła. Proces wprowadzania zmian nie odbywa się jednak bezboleśnie.

Nad Kaplicą Sykstyńską pojawił się 13 marca 2013 roku biały dym. Niedługo potem, kiedy kardynał kamerling Jean-Louis Tauran po formule „Annuntio vobis gaudium magnum: Habemus papam!" wypowiedział nazwisko nowego papieża, stało się wiadome, że Kościół czekają głębokie zmiany. Zaskoczenie było potrójne. Po raz pierwszy w dziejach wybrano papieża z Nowego Świata, po raz pierwszy został nim jezuita i wreszcie zaskoczeniem było przyjęcia imienia Franciszek, co symbolicznie zwiastowało zapowiedź głębokich zmian. Cztery lata papieża Franciszka były niezwykle intensywne. Jednym tchem można wymienić tylko najważniejsze wydarzenia, jak dwukrotne przewodniczenie Dniom Młodzieży, pielgrzymki do Meksyku, USA i Afryki, kanonizację Jana Pawła II i Jana XXIII, wreszcie otwarcie synodu o rodzinie.

O ile pontyfikat Benedykta XVI upłynął w zmierzchu starego ładu światowego zbudowanego po przemianach w 1989 roku, o tyle świat Franciszka stał się zupełnie inny, musi on stawiać czoła zupełnie nowym problemom, przede wszystkim pogłębiającym się, rozproszonym konfliktom zbrojnym na świecie, przemocy wobec chrześcijan w krajach muzułmańskich, problemowi migracji czy kryzysowi humanitarnemu na Bliskim Wschodzie. Jednocześnie nowy papież rozpoczął reformę Kurii Rzymskiej oraz przebudowę polityki wschodniej Watykanu.

Selfie, Twitter i fiat 500

Po czterech latach pontyfikatu można nazwać Franciszka...