Pośrednio jestem uczniem Matejki

autor zdjęcia: Rafał Gronecki

źródło: Wydawnictwo Zielona Sowa

źródło: Rzeczpospolita

Bohdan Butenko, „Dziura”, Zielona Sowa, 2017.

źródło: Rzeczpospolita

Bohdan Butenko, „Kurczątka-Gapiszątka”, Zielona Sowa, 2017.

Nie mogę robić wszystkiego, co mi się podoba, ale nie mogę też robić tego, co mi się nie podoba. To wielka różnica. Jakieś kompromisy w życiu były, ale też zależy, co nazywamy kompromisem – bo jeśli zmianę formatu czy czcionki, to owszem, zdarzało się - mówi rysownik Bohdan Butenko.

Plus Minus: W czasie niedawnej wizyty w Polsce brytyjskiej pary książęcej dwójka ich dzieci otrzymała w prezencie książeczkę „Pan Maluśkiewicz i wieloryb" Juliana Tuwima z pańskimi ilustracjami. Ucieszyło to pana?

Na pewno to miła sytuacja. Tą książeczką zadebiutowałem, więc tym bardziej mnie cieszy, że wciąż jest doceniana. Jest znana nie tylko w Polsce, została przetłumaczona na kilka języków. Klasyka trzyma się mocno.

Był pan uczniem Jana Marcina Szancera, słynnego ilustratora książek dla dzieci i dorosłych. To ciężar czy przywilej?

Uważam, że przywilej. Miałem szczęście, że trafiłem akurat na niego i mogłem być jego studentem, a potem i dyplomantem.

Artystycznie to było spotkanie dwóch różnych światów, gdy przypomnieć jego pełne subtelności delikatne kreski i pana czarną, dość grubą...

Mówiłem po wielekroć, ale to się przecież nie zmieniło – jestem pośrednim uczniem Matejki. Uczniem Matejki był Mehoffer, Mehoffera – Szancer. A tego z kolei ja. Czy o którymkolwiek z nich można powiedzieć, że jest podobny do swego profesora?

Ale też nie wiemy, czy ich artystyczne relacje były proste...

Owszem, z pewnością bywały nieproste. Ale jeśli chodzi o Szancera, to był on znakomitym profesorem pod każdym względem, nie tylko człowiekiem mającym swoje zdanie, ale...