![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Rozmowy z Różewiczem
O doświadczeniu niepewności naszego poznania.
A cóż w tym dziwnego, że poeta pisze o poecie albo że dopisuje coś do cudzych wierszy, że skory jest do rozmowy? Zdaniem Jana Polkowskiego istotą kultury jest rozmowa z przeszłością. Dialog z umarłymi powoduje, że kultura jest żywa i zachowuje nieprzemijającą wartość. W odpowiedzi na wiersz Tadeusza Różewicza *** [Próbowałem sobie przypomnieć...] autor Rozmowy... odpowiada:
Po przebudzeniu czekam
aż pierwsze dzienne słowo
obmyje świat
milczę
aż ożyje
żarliwy gwar
umarłych.
Podobną postawę reprezentuje Różewicz. Gdyby tylko zebrać w osobny tom pogaduszki Różewicza z Mickiewiczem, Słowackim, Norwidem – by wymienić tylko romantyków, z którymi gawędził koryfeusz awangardy – można by wydać całkiem pokaźny tom. Mamy prawo wierzyć, że „te dialogi nie ucichły wraz ze śmiercią poety i będą rozbrzmiewały do końca świadomego istnienia świata" (J. Polkowski, Wstęp do antologii wierszy Różewicza). Również Polkowski niejedno pytanie zadał swoim poprzednikom, takim jak Aleksander Wat, Kazimierz Wierzyński, Jan Lechoń czy Józef Wittlin. To właśnie emigrantów pytał dwudziestoparoletni debiutant:
No dobrze powiadam
ale mówcie panowie co słychać
w Polsce?
(*** [odwiedzają mnie czasami...];
tom To nie jest poezja)
Jeśli więc trzeba...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
