Znalazła spokój duszy

Australijka Ashleigh Barty wróciła do gry i kobiecy tenis ma nietypową liderkę: efektownie robiącą swoje na korcie, ale unikającą rozgłosu i blichtru.

Nigdy przesadnie nie lubiła opowieści o znaczeniu numerków rankingowych przy nazwisku, ale gdy po rocznym urlopie od tenisa wróciła na zawodowy szlak i zaczęto kwestionować jej numer 1 w klasyfikacji zamrożonej przez koronawirusa, po prostu zrobiła to, co przemawia do wyobraźni najbardziej: wygrała turnieje w Miami i Stuttgarcie.

Udowodniła, że jest, mimo wszelkich wad skrojonego na czasy pandemii rankingu WTA, rzetelną liderką, nawet jeśli Naomi Osaka wygrywa od czasu do czasu bardziej prestiżowe turnieje i zarabia już więcej niż Serena Williams w najlepszych latach.

Sukces w Stuttgarcie, odniesiony w 25. urodziny, miał szczególny smak: dawno nie widziano tam zwycięstwa tenisistki nr 1 (ostatnio – 14 lat temu Justine Henin), jeszcze dłużej nie świętowano wygranej tej samej osoby w singlu i deblu (równie skuteczna była Lindsay Davenport 20 lat temu). Dla Ash Barty porównanie z dwiema dawnymi sławami kortów to jednak tylko kolejny powód do pokazania skromności.

To słowo dobrze definiuje Australijkę, ale są także inne, równie istotne: depresja, własna droga, powroty, rodzina, nawet golf i krykiet. Barty wiele przeszła od czasu, gdy tenisowy świat odkrył, że gdzieś daleko w Queenslandzie jest nastolatka, która może być kolejną australijską mistrzynią...