Krzyż i mleko
Wyglądał jak dziecko, nieco przerośnięte, ale dziecko. Może dlatego, że był dzieckiem, 17-letnim dzieckiem z gorącą głową? Młodzieńcem z dobrej, warszawskiej rodziny. I wedle najnowszej mody to wszystko, co mogę państwu o Michale Landym napisać, bo przecież nade wszystko musimy zwalczać martyrologię.
Jesteśmy wszak, jak głosi tytuł jednej z modnych książek, zwyczajnym krajem, co zresztą nie jest niczym dziwnym, bo wszystkie kraje są zwyczajne, wszystkie historie pospolite i podobne do siebie, prawda?
I, co najważniejsze, wszyscy się zgadzają, że martyrologia to zło. Jasne, powiedzcie to w Izraelu, na pewno wam przyklasną, Irlandczycy przyjaźnie pomachają ręką, bo zapomnieli o swych traumach, Węgrów już nie rusza nazwa Trianon, zaś Ukraińców sprokurowany przez Sowietów głód. Można co prawda pamiętać o cierpieniach, jednak wyłącznie robotniczo-chłopskich (wersja europejska) lub czarnych (amerykańska). Inne bóle są mniej bolesne, to oczywiste.
Niestety, za nic tego nie rozumiem, dlatego – państwo wybaczą – zajmę się jednak Landym. Bo owszem, pochodził...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta