![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Stan wyjątkowy ścieżką do porażki
Stan wyjątkowy przeżyłem w życiu jeden.
I to całkiem świadomie. 13 grudnia 1981 roku miałem niemal 17 lat. Czy to wiele? Na pewno nie na tyle, by już rozumieć otaczający świat, ale wystarczało, by zacząć weń się angażować, najpierw emocjonalnie, potem intelektualnie, a na koniec politycznie.
Tak, stan wojenny, jakbyśmy to dziś powiedzieli, sformatował poglądy większości osobników mojego pokolenia. Postawił, jak każde życiowe ekstremum, wobec elementarnego pytania: jesteś za czy przeciw? Kupujesz tę wojnę z Polską czy jest ci obojętna? Można było jeszcze być za, ale takie przypadki stanowiły absolutny margines, dotyczyły wyłącznie janczarów systemu.
W moim kręgu nie znałem nikogo takiego.
Gdybym próbował dokonać wiwisekcji przyczyn tych najbardziej oczywistych postaw, czyli sprzeciwu, musiałbym przejść przez niekończący się katalog czynników, szkoda czasu. Co innego jest ważniejsze. W naszym kręgu kulturowym ten, co sięga po przemoc,
a nie ma przekonujących dowodów, że czyni to z...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
