Może być zwykłe, uproszczone, cykliczne lub spontaniczne

Prawo do zgromadzeń zostało zagwarantowane przez ustawodawcę jako jedno z konstytucyjnych wolności i praw politycznych. Jaka jest jego istota w praktyce?

Zgodnie z art. 57 konstytucji „każdemu zapewnia się wolność organizacji pokojowych zgromadzeń i uczestnictwa w nich". Ograniczenia tej wolności może określać ustawa. Aktualnie obowiązującym w tej materii aktem normatywnym jest ustawa z 24 lipca 2015 r. Prawo o zgromadzeniach (Dz.U. z 2019 r. poz. 631 ze zm., dalej: upz), jakkolwiek art. 31 ust. 3 konstytucji również pozwala wprowadzić pewne obostrzenia ogólne mające także zastosowanie do zgromadzeń, ponieważ w myśl tego przepisu istnieje możliwość wprowadzenia ograniczeń w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw, ale tylko gdy są one konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób, przy założeniu, że takie ograniczenia nie będą naruszać istoty wolności i praw, jak też zostaną wprowadzane w drodze ustawy. Poza tym przez wzgląd na rangę wolności pokojowych zgromadzeń w demokratycznym państwie wszelkiego rodzaju ograniczenia w tym zakresie powinny być wprowadzane ze szczególną rozwagą i tylko w niezbędnej sytuacji.

Zgromadzenie, w myśl art. 3 ust. 1 upz, zostało zdefiniowane jako zgrupowanie osób znajdujących się na otwartej przestrzeni, dostępnej dla nieokreślonych imiennie osób w konkretnym miejscu w celu odbycia wspólnych obrad lub wyrażenia wspólnego stanowiska w sprawach...