![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Ostentacja
Ostentacja
"Na przyjęcie B. przyszedł niemal w łachmanach, rzucił się na jadło, jakby nie jadł od tygodnia, gdy mu zaproponowano pożyczkę, odmówił ostentacyjnie".
W tym opisie sytuacji, danym przez naocznego świadka, B. zachował się z podwójną ostentacją: po pierwsze wyróżniał się swym ubiorem, urządzając swoisty pokaz swej biedy; po drugie odmówił pomocy tak, aby wszyscy to słyszeli i widzieli.
W "Słowniku języka polskiego" przez ostentację rozumie się "pokazowy" sposób zachowania się, przy czym chodzi jednak o ukazanie pewnej wystawności, na przykład w zdaniu: "Orszak nie był liczny - wraz z pachołkami i trębaczem nie więcej niż dwunastu ludzi, bo pan Sapieha nie lubił zbytniej ostentacji". Dziś gdyby trębacza zastąpić rzecznikiem prasowym, a pachołków ochroniarzami, orszak taki zwracałby powszechną uwagę, więc widać, że zmieniły się kryteria wystawności.
Jakkolwiek ostentacyjna może być bieda czy...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
