![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Uchwała Sądu Najwyższego - Izby Karnej z dnia 30 stycznia 2001 r. (sygn. akt I KZP 50/2000)
Sąd Najwyższy - Izba Karna w Warszawie na posiedzeniu po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2001 r. wniosku Prokuratora Generalnego z dnia 27 grudnia 2000 r. (PR KP 02/49/2000), złożonego na podstawie art. 13 pkt 3 w zw. z art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1994 r., Nr 13, poz. 48 że zm.) - o podjęcie uchwały, mającej na celu wyjaśnienie treści art. 254 § 1 in fine k.p.k., którego stosowanie wywołało rozbieżność w orzecznictwie, a mianowicie:
"Jak należy rozumieć zwrot "przepis art. 263 § 5 stosuje się odpowiednio", użyty w art. 254 § 1 in fine k.p.k., a w szczególności, czy oznacza to, że zażalenie na postanowienie sądu rejonowego lub okręgowego w przedmiocie wniosku oskarżonego o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego, rozpoznaje odpowiednio sąd rejonowy lub sąd okręgowy w składzie trzech sędziów, czy też sąd odwoławczy wyższego rzędu?"
uchwalił, co następuje:
Zawarty w art. 254 § 1 zd. 2 in fine k.p.k. nakaz odpowiedniego stosowania przepisu art. 263 § 5 k.p.k. odnosi się tylko do zażalenia na postanowienie sądu apelacyjnego, gdy orzeka on w pierwszej instancji w przedmiocie wniosku o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego.
U Z A S A D N I E N I...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
