![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Podział gigantów w spółdzielczości mieszkaniowej
Podział gigantów w spółdzielczości mieszkaniowej
Romuald Gilewicz
Spółdzielczość mieszkaniowa w Polsce sięga korzeniami okresu międzywojennego. Jednak w porównaniu z indywidualnym budownictwem domów czynszowych budownictwo spółdzielcze stanowiło wówczas skromny margines. Koncentrowało się w dużych miastach, zwłaszcza w stolicy. Nie było znane na wsiach i osiedlach, w miastach powiatowych, a nawet w mniejszych wojewódzkich.
Powojenny rozwój spółdzielczości mieszkaniowej rozpoczął się w latach 60. , by w latach 70. dojść do gigantomanii. Utraciły wtedy znaczenie organa samorządowe spółdzielni, rozrastała się biurokracja i centralizacja. Sytuacja zmieniła się wraz z uchwaleniem ustawy z 20 stycznia 1990 r. o zmianach w organizacji i działalności spółdzielni. Otworzyła ona drogę do likwidacji gigantów, powoływania małych, dobrze zorganizowanych spółdzielni. Wielu z tej możliwości skorzystało.
Trochę historii
Szybki rozwój budownictwa spółdzielczego zaczął się w czasach gomułkowskich (lata 1960--1970) . W 1961 r. uchwalono ustawę o spółdzielniach i ich związkach, która wiele miejsca poświęciła spółdzielczości mieszkaniowej, wprowadzając pojęcie "spółdzielcze prawo do lokalu", odcinające się od uniwersalnego...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
