![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Podwójna natura mieszczki
"Piękność dnia" Luis Bunuel nazwał filmem pornograficznym. Jest to pornografia psychiczna. Młoda kobieta, oziębła seksualnie niespełniona mężatka, daje się porwać erotycznym fantazjom. Zaczyna pracować w burdelu, gdzie spełnia swoje sadomasochistyczne zachcianki. Bunuel opowiada o życiu, w którym można być jednocześnie świętą i prostytutką. Wszystko w aurze niedopowiedzenia. Gdzie kończy się sen, a zaczyna rzeczywistość? Co jest w pudełeczku, które w zamian za usługę wręcza bohaterce gruby Japończyk? Czy istnieje zdegenerowany arystokrata, który masturbuje się pod katafalkiem z trumną? Czy kochanek gangster jest tylko zmyśleniem? Bunuel, demaskator wszelkich mitów, nie daje żadnych odpowiedzi. A przecież niepewność i niepokój wzmacniają tylko siłę "Piękności dnia".
b.h. "Piękność dnia". Francja/Włochy, 1967. Reż. Luis Bunuel. Wyk.: Catherine Deneuve, Jean Sorel, Michel Piccoli. Dystrybucja: Vision