![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Spojrzeć prawdzie w oczy
Bokser, który zarobił fortunę, a potem wszystko stracił i nie potrafi w porę odejść, to smutny widok. Ci, którzy sądzą, że oszukają czas, kończą źle. Dowodów wciąż przybywa
Reno w stanie Nevada. 4 lipca 1910 roku. To właśnie wtedy po raz pierwszy o bokserskim pojedynku napisano „walka stulecia”. Walczyli Jack Johnson i James Jeffries. Prawdopodobnie nigdy by do tego wydarzenia nie doszło, gdyby Johnson nie był Murzynem, który mistrzostwo świata zdobywał, pokonując białych bokserów, romansował z białymi kobietami, żenił się z nimi i śmiał wszystkim w nos. Swoim rywalom też. Uznano, że powrót na ring i odebranie tytułu Johnsonowi jest obowiązkiem kogoś takiego jak Jeffries. Domagał się tego m.in. Jack London, który pisał także o boksie.
Były mistrz, który prowadził szczęśliwe życie zamożnego farmera, nie miał w tej sytuacji wyjścia. Pojedynek w dniu amerykańskiego Święta Niepodległości obejrzały 42 tysiące ludzi, co było rekordem na owe czasy, ale tak naprawdę żyła nim cała Ameryka. W Chicago na stadionie Coliseum przebieg walki miały odtwarzać oświetlone elektrycznym światłem figury w zależności od treści telegramów napływających z Nevady.
Ale nikt nie chciał spojrzeć prawdzie w oczy. Jeffries zrzucił aż 41 kg w ekspresowym tempie, a ostatni pojedynek stoczył sześć lat wcześniej. Lżejszy i wyższy Johnson w tym czasie wchodził do ringu około 40 razy i zwykle szybko nokautował rywali. Nic dziwnego, że pojedynek był jednostronny. Jack London napisze wprawdzie, że Johnson poza uśmiechem nie pokazał nic więcej, ale nie można zapominać, że po lewym...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
