Pełzający raban Franciszka

źródło: AFP/ANSA

Papież Franciszek w faweli Rio de Janeiro, 25.07.2013 r.

autor zdjęcia: Andrzej Wiktor

źródło: Fotorzepa

Papież wytycza nową linię kulturowego sporu. 
Już nie „cywilizacja życia" 
kontra „cywilizacja śmierci". 
Od teraz „cywilizacja chciwości" kontra „cywilizacja solidarności" 
– pisze publicysta.

Papież Franciszek, choć należy do pokolenia „starszych juniorów", to – co pokazały zakończone Światowe Dni Młodzieży w Rio de Janeiro – świetnie dogaduje się z „młodszymi juniorami". I nie idzie tylko o to, że Franciszek jest człowiekiem otwartym i szczerym. Że doskonale nawiązuje kontakt z ludźmi, którzy stoją lekko z boku Kościoła.

Nie to jest nawet najważniejsze, że ujmuje ludzi pokorą. Jasne, to wszystko też jest ważne. Przede wszystkim jednak Franciszek doskonale rozumie, co znaczy w praktyce zachęta II Soboru Watykańskiego, by Kościół, w tym także księża i biskupi, z uwagą czytali „znaki czasów".

Nie pouczać świata

A jakie „znaki czasów" dziś biją po oczach?

Po pierwsze, żyjemy w świecie pełnym niesprawiedliwości i nierówności społecznych. Świecie, gdzie „mieć" jest ważniejsze niż „być". Świecie, gdzie ekonomizacja życia stała się ważniejsza od etyki życia codziennego. Gdzie zysk przedkłada się nad solidarność. Jedną z ofiar tak budowanego świata są ludzie młodzi, których określa się mianem „straconego pokolenia". Pokolenia pozbawionego nadziei, że jutro będzie tak jak dziś, tylko lepiej. To właśnie z tym pokoleniem papież spotkał się na plaży Copacabana.

Po drugie, papież doskonale rozumie, że największym wrogiem Kościoła nie jest nowoczesny świat, ale sam Kościół. Jeśli...