Co rozleniwia europosła

autor zdjęcia: Frederick Florin

źródło: AFP

Każdy z eurodeputowanych miał w 2011 r., który posłużył do porównań, ok. 8 tys. euro stałej pensji (na zdjęciu w Strasburgu sesja plenarna parlamentu 12 grudnia 2013 r.)

autor zdjęcia: Marian Zubrzycki

źródło: Fotorzepa

Zbigniew Ziobro bywa tylko formalnie obecny w PE

autor zdjęcia: Radek Pasterski

źródło: Fotorzepa

Podobnie czyni jego partyjny kolega Jacek Kurski

autor zdjęcia: Magdalena Jodłowska

źródło: Fotorzepa

Michał Kamiński zgłasza najwięcej zapytań

autor zdjęcia: Grzegorz Hawałej

źródło: Fotorzepa

Lidia Geringer d’Oedenberg pisze najwięcej raportów

Amerykańscy ekonomiści zbadali, jak podwyżka wynagrodzeń wpłynęła na pracę eurodeputowanych. Wyniki zaskakują.

Korespondencja z Brukseli

Im wyższe wynagrodzenia osób na stanowiskach publicznych, tym łatwiej przyciągnąć wykwalifikowanych kandydatów z rynku – słychać często od zwolenników sowitego opłacania polityków. Wielu ekonomistów głowiło się już nad tym problemem i jednoznacznych rozstrzygnięć nie ma: są analizy potwierdzające tę tezę i takie, które wykazują odwrotną zależność. Problem polega na tym, że trudno ze wszystkich czynników wpływających na jakość pracy polityka wyizolować tylko zależność od pensji.

Finansowy awans

Ekonomistom trafiła się jednak analityczna gratka. Z jednej kadencji Parlamentu Europejskiego na drugą zmieniono zasady wynagradzania tak, że wiele grup narodowościowych zaczęło zarabiać więcej (niektóre dużo więcej), a mniejszości pensje obniżono. I co się okazało? Ci, którzy dostają więcej, pracują mniej, a ci, którzy zarabiają mniej, pracują więcej.

– Porównując informacje z okresu 2004–2011, można wykazać, że wzrost pensji zmniejszył aktywność na sesjach plenarnych i liczbę zadawanych pytań. Nie miał natomiast wpływu na inne rodzaje aktywności, jak np. na liczbę raportów – twierdzą amerykańscy ekonomiści Naci Mocan i Duha Altindag. Wyniki swoich badań...