Różne odcienie szminki

źródło: Materiały Producenta

Bożena Rybicka

źródło: Materiały Producenta

Barbara Labuda

źródło: Materiały Producenta

Joanna Duda-Gwiazda

źródło: Materiały Producenta

Anna Dodziuk

źródło: Materiały Producenta

Janina Chmielowska

źródło: Materiały Producenta

Ewa Ossowska

Dotychczas o kobietach „Solidarności" albo zapominano, 
albo przywoływano ich zasługi zgodnie z kanonem feminizmu. Film dokumentalny Marty Dzido i Piotra Śliwowskiego 
oddaje sprawiedliwość również tym „politycznie niesłusznym".

Kto stał na wózku akumulatorowym w Stoczni Gdańskiej? Wszyscy oczywiście wiemy, że latem 1980 roku wdrapał się nań charyzmatyczny Lech Wałęsa. Nie, wówczas jeszcze nie był liderem „Solidarności", dopiero się nim stawał. Był jednym z przywódców lokalnego protestu w Stoczni Gdańskiej. Sytuacja zmieniła się, gdy wysiłkiem wielu ludzi zdołano rozszerzyć protesty i stworzyć wspólnotę strajkujących zakładów. Powołano Międzyzakładowy Komitet Strajkowy, który dał potem początek największemu w historii ruchowi społecznemu w formule związku zawodowego. Wizerunek wyniesionego ponad tłum Lecha z uniesioną w geście zwycięstwa i nadziei ręką stał się zaś jednym z ważniejszych symbolicznych zasobów tego ruchu.

Niedawny film Andrzeja Wajdy „Wałęsa. Człowiek z nadziei" był, można tak to ująć, rozciągniętą do granic możliwości kroniką filmową, pokazującą nieustannie ów wózek akumulatorowy w stoczni z samotnym liderem na górze i morzem ludzkich głów w tle. Mimo tak mocnego zbliżenia na Wałęsę i dobrej roli Roberta Więckiewicza wyeksponowane przez Wajdę pytanie Oriany Fallaci: „Jak pan stał się liderem?", pozostało w tamtym filmie bez odpowiedzi. Ukazanie procesu, w trakcie którego Wałęsa stał się liderem 10-milionowego związku zawodowego i politykiem, było boleśnie nieprzekonujące.

Jednym z powodów porażki Wajdy i Głowackiego...