Jestem lekarzem, który nienawidzi ludzi

źródło: materiały wydawnictwa Czerwone i Czarne

źródło: Plus Minus

Kuba Sienkiewicz, „Kubatura, czyli elektryczne wagary”, Czerwone i Czarne, Warszawa 2015

Chwyciłem zbyt wiele szans naraz, zamiast skupić się na jednej z nich. 
Jestem odpadem transformacji. I nikt mnie nie kocha. 
Ale sam to sobie załatwiłem – wyznaje Kuba Sienkiewicz, muzyk, lider zespołu Elektryczne Gitary, lekarz neurolog. Książka ukaże się 8 kwietnia nakładem wydawnictwa Czerwone i Czarne.

Właściwie nie wyobrażam sobie, jak można czytać książkę o jakimś szarpidrucie. Może na zachętę powiem, że przedstawione tu studium upadku człowieka ma szczęśliwy koniec. Można się z tego upadku podźwignąć.

Jestem lekarzem i pieśniarzem, ojcem dzieci (nie powiem ilu, bo ich wciąż przybywa, a nie chcę, żeby książka się szybko zdezaktualizowała).

– Jaki jest koszt życia w takim tempie? – często pytali mnie o to w wywiadach, zakładając, że łączenie tylu aktywności nie może się udać i musi się odbywać czyimś kosztem.

W sumie mieli rację. Jeździłem z dyżuru na wizytę, z wizyty na próbę, z próby do domu. Skumulowałem stresy i zacząłem je regulować farmakologicznie. Wypróbowałem na sobie wszystkie leki na chorobę Parkinsona i na depresję, co nie było trudne, bo mam do nich nieograniczony dostęp. Przez kilka lat jechałem na różnych mieszankach, dzięki czemu bez trudu wprowadzałem się na przemian w stan euforii i obojętności. Regulowałem sobie nastrój farmakologicznie, jakbym kręcił gałkami we wzmacniaczu i w gitarze. Umiałem to zrobić dobrze, jestem przecież lekarzem.

W roku 2010 poszedłem na terapię uzależnień, która trwała trzy lata. Zdobyłem wiedzę i narzędzia. I jestem twardy jak Roman Bratny. Wybór jednak nadal należy do mnie. Mogę pójść w każdą stronę albo stać w miejscu.

Jarocin był żenujący

Kariera muzyczna...