O pożytkach z posiadania wnuka

Z listu Umberta Eco wynika dla mnie nauka, by bez strachu używać wobec potomnych słów poważnych, wielkich i świętych.

Włoski mistrz w liście do wnuka, opublikowanym na łamach „Gazety Wyborczej" 23 kwietnia br. (a pierwotnie – w styczniu roku 2014, na łamach włoskiego „L' Expresso"), zawarł uwagi o ważnym współczesnym zagrożeniu – utracie pamięci. Pielęgnowanie pamięci jest ważne, bez niej trudno zrozumieć współczesność. To krzepiące, że światowej sławy pisarz na to właśnie szczególne zagrożenie zechciał uczulić wnuka i że prócz ostrzeżenia zdecydował się udzielić mu rad, jak uniknąć uwikłania w zapomnienie i zamknięcia w teraźniejszości.

Właściwie po lekturze listu powinienem być zadowolony. Hołd złożony pamięci zawiera sporą dozę konserwatywnego ducha. Niestety, zadowolenie skutecznie zakłóciły sformułowania, które towarzysząc mądrej myśli przewodniej, zdają się ten hołd umniejszać i rozmywać.

Umberto Eco, pisząc do rozpoczynającego życie człowieka, obawia się dydaktyzmu rodem z „Serca" Amicisa, więc zaznacza: „Nie chcę udzielać Ci rad odnośnie do miłości bliźniego, ojczyzny, świata i tym podobnych rzeczy. Nie posłuchałbyś. Poza tym w chwili, kiedy miałbyś je urzeczywistnić, system wartości tak bardzo się zmieni, że moje zalecenia okazałyby się zapewne nieaktualne".

Mnemotechniczne pompki

W tym krótkim cytacie zawiera się podstawowy kłopot związany z tekstem. Autor nie zauważył lub...