Potęga ruchomego obrazka

źródło: Plus Minus

Jedną z najbardziej fundamentalnych nauk, jakie otrzymałem od życia, była lekcja nieprzewidywalności ścieżek technologicznych w mediach.

A piszę te słowa jako zawzięty podróżnik, przemierzający dukty medialne od z górą 25 lat. Zaczynałem interesować się kierunkami rozwoju mediów jeszcze w (niesłusznych) latach 80.

Do TVP (odzyskanej) trafiłem w roku 1990, ledwie na chwilę, bo już niecałe trzy lata później dane mi było budować zręby pierwszej polskiej telewizji prywatnej. Miałem więc szybko własne pole do zaorania, a w głowie jasne wyobrażenie komercyjnych plonów, jakie kiedyś urodzi. Towarzyszyła temu arogancja tak wielka, że już na początku lat 90. uznałem, iż gazety to przeżytek i niewiele trzeba będzie czasu, nim zostaną skonsumowane przez żywy obrazek.

Jak bardzo powierzchowne było to przekonanie, dowiedziałem się dużo później. Ale wracając do tamtej najbardziej pionierskiej epoki: mieliśmy, Polacy, jako tzw. newcomers, a więc uruchamiający biznesy medialne od zera, sporo przywilejów. Oczywiście nikt nam specjalnie nie pomagał, za to budując przyszłe imperia (ja osobiście Polsatu, a moi koledzy...