Wojna tuńczykowa

autor zdjęcia: Yoshikazu Tsuno

źródło: AFP

Targ Tsukiji. Ocena: produkt klasy kawai

autor zdjęcia: Yoshikazu Tsuno

źródło: AFP

Okazy, kiedyś zbyt małe, by je łowić, dziś godne zakupu

autor zdjęcia: Begrouz Mehri

źródło: AFP

Dla Kiyoshiego Kimury (z nożem) cena nie gra roli

autor zdjęcia: Behrouz Mehri

źródło: AFP

Sieć restauracji Zanmai słynie z sushi i ekstrawaganckiego właściciela

autor zdjęcia: Yoshikazu Tsuno

źródło: AFP

Najdroższe sushi świata podane

Pierwsza w nowym roku aukcja tuńczyków na tokijskim targu przynosi kolejny astronomiczny poziom ceny za rybę. Kiedyś tuńczyk nadawał się tylko dla kotów i nikomu nie przyszłoby do głowy płacić za niego tysiące dolarów.

Historia aukcji na tokijskim targu Tsukiji to obowiązkowy punkt przeglądu informacji z zagranicy dla sporej liczby mediów. Pierwszy tuńczyk nowego roku kupowany jest za kwotę, którą szybko przelicza się na własną walutę. Informacja kwitowana jest mniej lub bardziej rozbudowanym komentarzem o grubej rybie – i to wszystko. Astronomiczne kwoty nie biorą się jednak znikąd i nie świadczą o nagłym szaleństwie kupujących. Tuńczyk jest kolejnym przykładem zmian, jakie przeżywa Japonia, i przy jego pomocy można stworzyć opowieść polityczno-społeczną.

Brzuszki jak Hello Kitty

Jeszcze 100 lat temu nikt nie chciał go jeść. Żeby pozbyć się metalicznego smaku mięsa, zakopywano tuńczyki w ziemi na cztery dni (mówiono o nich wtedy shibi, dosłownie „cztery dni"), a i tak były to „gezakana", czyli ryby gorszej jakości. Jedli je ze względów ekonomicznych biedni ludzie, a sos sojowy nie służył do podnoszenia walorów smakowych, tylko do zabijania smaku ryby.

W latach 70. XX wieku technologia rozwinęła się na tyle, że ryby można było przewozić na pokładach samolotów w wielkich chłodniach. Nie psuły...