Wyjątkowy naukowy tandem

autor zdjęcia: Roger-Viollet

źródło: AFP

Małżeństwo państwa Curie spaja miłość i naukowa pasja, które łączą się w harmonijną całość. Choć małżonkowie bardzo się różnią charakterami.

Intryga francuskich uczonych omal nie pozbawiła Marii Skłodowskiej-Curie pierwszej Nagrody Nobla. Bez pomocy męża nie byłaby w stanie przebić się w nieprzychylnym kobietom środowisku.

Niedawno minęło 150. lat od urodzin Marii Skłodowskiej. Przyszła na świat 7 listopada 1867 r. w Warszawie jako piąte i ostatnie dziecko w znanej rodzinie nauczycielskiej. Po studiach we Francji zamierzała wrócić do Polski. Latem 1894 r. jako świeżo upieczona absolwentka Sorbony udaje się na Uniwersytet Jagielloński z nadzieją otrzymania pracy w laboratorium fizycznym. Ma dwa licencjaty: z nauk ścisłych z pierwszą lokatą, z matematyki z drugą. Kierujący katedrą profesor August Witkowski gratuluje jej znakomitych dyplomów, lecz w kwestii pracy bezradnie rozkłada ręce: duża część profesorskiego grona generalnie jest przeciwna przyjmowaniu kobiet na studia, więc tym bardziej nie zgodzi się na zatrudnienie kobiety. Przyszła noblistka opuszcza uniwersytet z płaczem i wraca do Paryża, ku radości zakochanego Piotra Curie. 25 lipca następnego roku 27-letnia Maria i 35-letni Piotr biorą ślub w merostwie podparyskiej miejscowości Sceaux, gdzie mieszka rodzina Curie.

Nieśmiały marzyciel i ambitna żona

Piotr Curie ma już wtedy znaczący dorobek naukowy. Wraz ze starszym bratem Jakiem badali magnetyczne własności kryształów i wspólnie dokonali odkrycia piezoelektryczności – zjawiska polegającego na tym, że kryształy poddawane ściskaniu lub rozciąganiu wytwarzają ładunki elektryczne. Indywidualista i samotnik, Piotr, jak wiele genialnych umysłów, wymykał się utrwalonym schematom....