Podłubać w Hrabinie

autor zdjęcia: Greg Noo-Wak

źródło: Fotorzepa

Reżyser Robert Gliński w gronie arystokratów: Hrabina – Anna Polony, Baron – Bohdan Łazuka i Markiza – Barbara Krafftówna

autor zdjęcia: Greg Noo-Wak

źródło: Fotorzepa

Anna Polony – hrabina Kotłubaj upozowana na Damę z łasiczką

„Biesiada u hrabiny Kotłubaj" to mało znane, choć niezwykłej klasy artystycznej, młodzieńcze opowiadanie Witolda Gombrowicza.

Przewrotne i zadziwiające, któremu towarzyszy pewien dreszczyk emocji. Interesowałem się nim od dawna i jako krytyk teatralny bardzo chciałem obejrzeć na scenie. Ponieważ widziałem w nim spory potencjał literacki, którego nie uwzględniała żadna dotychczasowa inscenizacja, postanowiłem sam zająć się adaptacją utworu.

Napisałem scenariusz, który po latach zmagań udało się zrealizować w wersji telewizyjnej. W przedsięwzięcie zaangażowało się wielu znakomitych twórców, a efekt naszej wspólnej pracy poznamy w Teatrze TV 15 stycznia 2018 roku.

„Podłubaj? Podłubać? Podłubać w hrabinie?!" – wykrzyknął mocno skonsternowany Witold Gombrowicz, gdy pewna dama, ofiarując mu swój tomik wierszy „Gędzenia mej duszy", zrobiła niewinną literówkę. W dedykacji niby przez roztargnienie zamiast „hrabina Kotłubaj" podpisała się „hrabina Podłubaj", co w młodym, niewinnym, dobrze ułożonym chłopcu wywołało zgorszenie.

Badacze literatury, zwracając uwagę na wielkie dzieła naszych twórców, często zbyt pochopnie pomijają rzeczy drobne. A przecież oprócz dań głównych w literackim menu niejednokrotnie pojawiają się finezyjne przystawki, desery, których smak może być zapowiedzią czegoś „bardziej treściwego".

Oto młody bohater, Gombrowicz, zostaje zaproszony na ucztę do powszechnie szanowanej arystokratki Marii...