Apologetka kobiecości

źródło: EAST NEWS

Alina Szapocznikow. Była prekursorką sztuki feministycznej. Jej dzieła, w których łamała tabu zmysłowej erotyki, a także chorób, śmierci, rozpadu, wykraczały poza sztukę swego czasu. Dziś uważana jest za artystkę światowego formatu.

Lubię pracować w materiałach, w których każde dotknięcie zostawia ślad. Ten fizyczny kontakt z materią daje mi uczucie przekazywania siebie rzeźbie – mówiła Alina Szapocznikow. Nieustannie eksperymentowała z materiałem i formą. Sięgała po kamień, brąz, cement, tworzywa sztuczne, które najlepiej wyrażały piękno i przemijanie ludzkiego ciała.

W centrum swoich dzieł stawiała własne ciało – usta, piersi, brzuch, nogi. Z równą odwagą łamała tabu zmysłowej erotyki, jak chorób, śmierci, rozpadu. Była piękną kobietą, fascynującą mężczyzn. I niezwykłą artystką, która potrafiła przetransformować w sztukę witalizm i zmysłową cielesność, a potem traumę choroby nowotworowej. Z powodu tej otwartości na biologiczną cielesność uważa się ją dziś za prekursorkę sztuki feministycznej i porównuje m.in. z amerykańską rzeźbiarką Louise Bourgeois. Twórczość obu ma też wymiar uniwersalny.

Rzeźbiarka światowa

Radykalny przełom w sztuce Szapocznikow nastąpił, gdy wyjechała do Paryża w 1963 r. razem z drugim mężem, wybitnym grafikiem Romanem Cieślewiczem. Miała 37 lat. W Paryżu obracała się w kręgu artystów nowego realizmu, francuskiej mieszanki pop-artu i neodadaizmu, któremu przewodził krytyk Pierre Restany. Ruch ten reprezentowali Arman, Christo, Daniel Spoerri, Niki de Saint Phalle, César. Uderza podobieństwo pomysłu „Nogi"...