Digitalizacja to ślepy zaułek, ale akta bez papieru są konieczne

Rafał Krawczyk Sąd pierwszej instancji przesyła do sądu drugiej instancji płytę z zapisem rozprawy dołączoną do papierowych akt.

Od początku pandemii na łamach prasy prawniczej przetacza się dyskusja o zwiększeniu zakresu elektronizacji postępowań cywilnych. Postulat digitalizacji akt w celu umożliwienia korzystania z nich przez sędziów i strony w formie zdalnej jest jednym z najczęściej podnoszonych. Wprowadzenie w życie takich połowicznych rozwiązań byłoby jednak ogromnym błędem petryfikującym skansen techniczny, jakim są sądy w roku 2020.

Nienowoczesne czasy się skończyły...

Przypomnijmy sobie drugą połowę lat 90., gdy internet w postaci stron WWW dopiero raczkował, słowo sklep oznaczało wyłącznie budynek, podobnie jak bank. Do każdego z tych miejsc trzeba było przyjść po zakupy czy wysłać przelew. Gazety były tylko papierowe. Bilety lotnicze i wycieczki kupowało się u agentów turystycznych. Żadnej sprawy administracyjnej nie można było załatwić zdalnie. Recepta na leki w postaci kodu przychodząca na email czy esemesem mogła być wtedy potraktowana jako ciekawostka z filmu science fiction. O profilach zaufanych, podpisach elektronicznych, nikt nawet nie myślał. W sądach, tak jak wszędzie, od czasów średniowiecza posługiwano się tylko papierem. Na szczęście już wtedy strony składały go coraz częściej w formie drukowanej, choć protokoły rozpraw, jak w XIX w., spisywane były w większości ręcznie.

Obecnie mamy rok 2021. Potęga centrów handlowych powoli mija, ponieważ wyniszczają je sklepy...