Wystarczy samo domniemanie choroby zawodowej

Aby uwzględnić roszczenie o uznanie choroby zawodowej wystarczy, co do zasady, że schorzenie jest wymienione w wykazie takich chorób, a praca była wykonywana w warunkach narażających na jej powstanie.

W polskim prawie za chorobę zawodową uważa się schorzenie wymienione w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych „narażeniem zawodowym" – art. 2351 kodeksu pracy.

Wykaz chorób zawodowych zawiera załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (tekst jedn. DzU z 2013 r., poz. 1367; dalej: rozporządzenie RM). Załącznik ten wskazuje też okres, w którym wystąpienie udokumentowanych objawów chorobowych upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej, mimo wcześniejszego zakończenia pracy w narażeniu zawodowym.

Decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej lub decyzję o braku podstaw do jej stwierdzenia wydaje państwowy lub okręgowy inspektor sanitarny (właściwy ze względu na miejsce, w którym pracownik wykonuje lub wykonywał pracę albo siedziby zakładu pracy, w którym gromadzona jest dokumentacja dotycząca narażenia zawodowego).

Problem z płucami

W poz. 5 załącznika do rozporządzenia RM wymienione jest jako choroba zawodowa: „Przewlekłe obturacyjne zapalenie oskrzeli, które spowodowało trwałe upośledzenie...