Bóg nad Bugiem

autor zdjęcia: Marek BAZAK

źródło: EAST NEWS

Procesja wychodząca z kostomłockiej cerkwi w Święto Jordanu. Od 1998 r. ma ona status Sanktuarium Unitów Podlaskich

Kostomłoty przetrwały najazdy ruskie, litewskie, jaćwieskie i tatarskie. Przeżyły zabory, wojny i wywózki. Wieś powinna być tym zjednoczona, ale czy jest?

W nowej części, w blokach czworakach przy dawnym PGR – deficytowym, bo powstałym na ugorze – mieszka dwieście osób. Niegdyś istniały przedszkole i szkoła, teraz trzeba jechać do Kodnia: kilometrów siedem, bus wyjeżdża o 6:18 i wraca o 15:49. Została poczta, sklep spożywczo-przemysłowy ze stolikiem dla bywalców i klub seniora spółdzielni mieszkaniowej Oaza. Szkółka truskawek Vivai Mazzoni płaci licho, ale płaci; innym zostaje Terespol (kilometrów 12) lub Biała Podlaska (kilometry 43). W salce za sklepem mieści się mała kaplica z niedzielną mszą o 13 i wywieszonymi na szybie dyżurami sprzątania. Zawiaduje nią ksiądz z rzymskokatolickiej parafii Zmartwychwstania Pańskiego w Kopytowie (kilometrów pięć). Za ścianą długo istniała sala Królestwa Świadków Jehowy, którą rok temu sprzedano

i wierni na zbory jeżdżą teraz gdzie indziej – w dawnej świątyni niebawem ktoś zamieszka. We wsi są także zielonoświątkowcy i baptyści, widziano nawet badaczy Pisma Świętego.

W starej części Kostomłot – nikt z miejscowych nie powie: Kostomłotów – trzy kilometry dalej przez puste pola widać równie puste ulice: ostatnio nawet na ławeczkach przed chałupami nikt nie siada, bo i po co? Żyje tutaj 50 staruszków i kilkoro młodych rolników

z zacięciem, którzy nie wynieśli się jak ich rówieśnicy. Obok kolejny sklep do życia i...