Nadania statusu uchodźcy i udzielenia ochrony można odmówić

Ocena czy obawa cudzoziemca przed prześladowaniem jest uzasadniona, musi być dokonana w odniesieniu do indywidualnego przypadku i na tle ogólnej sytuacji w kraju pochodzenia. Osoba ubiegająca się o status uchodźcy powinna w sposób niebudzący wątpliwości wykazać zasadność swoich obawy.

W ramach tematyki dotyczącej udzielania cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie można pominąć problemu odmowy udzielenia takiej ochrony. Przyczyny odmowy nadania statusu uchodźcy zostały ujęte w art. 19 ustawy z 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (DzU z 2022 r., poz. 1264; dalej: u.u.c.o.), natomiast przesłanki odmowy udzielenia ochrony uzupełniającej – w art. 20 tej ustawy.

Cudzoziemcowi odmawia się nadania statusu uchodźcy m.in. w sytuacji, gdy nie istnieje uzasadniona obawa przed prześladowaniem w kraju pochodzenia. W rezultacie oznacza to, iż osoba ubiegająca się o status uchodźcy powinna w sposób niebudzący wątpliwości wykazać zasadność tej obawy.

W tym przypadku nie wystarcza jedynie stan uczuć osoby zainteresowanej i jej subiektywne przekonanie, ale konieczne jest, żeby obawa ta została potwierdzona przez ocenę sytuacji obiektywnej poprzez odniesienie jej do realiów występujących w kraju pochodzenia osoby ubiegającej się o nadanie jej statusu uchodźcy.

Dopiero na tej podstawie można dokonać właściwej oceny, czy dana osoba ubiegająca się o status uchodźcy rzeczywiście może obawiać się prześladowań ze strony własnego państwa. Ocena czy obawa cudzoziemca przed prześladowaniem jest uzasadniona, musi być zatem dokonana w odniesieniu do indywidualnego przypadku i na tle ogólnej sytuacji społeczno-prawnej i...