Czy pani premier wolno tańczyć

autor zdjęcia: Fotorzepa, Bartosz Siedlik

źródło: Rzeczpospolita

autor zdjęcia: Saara PELTOLA/LEHTIKUVA/AFP

źródło: Rzeczpospolita

Dwoistość oczekiwań elektoratu względem swoich liderów wyznacza granice zachowań polityków.

Cały świat obiegło w zeszłym tygodniu nagranie z bawiącą się i tańczącą premierką Finlandii. Wzbudziło duże zainteresowanie oraz dyskusje o tym, co wolno politykom i polityczkom. W Polsce, jak prawie zawsze, debata przebiegła dość banalnie wzdłuż podziałów politycznych: prawica była oburzona, a środowiska lewicowe i liberalne zachwycone. Z oczywistych względów bliższa była mi ta druga perspektywa postrzegania ujawnionych taśm, ale publicznie dawałem także do zrozumienia, że sprawa nie jest tak oczywista i może przynieść Sannie Marin kłopoty nawet w tak progresywnym społeczeństwie jak fińskie.

Nie dalej jak trzy dni temu światło dzienne ujrzał sondaż, który potwierdził owe obawy – 60 proc. Finów uznało zachowanie swojej premierki za niegodne sprawowanego przez nią urzędu. Trudno się temu dziwić, bowiem uprawianie polityki jest związane z przestrzeganiem pewnych reguł i zasad specyficznych dla tej sfery życia społecznego. Jest ono bowiem jak teatrum, w którym obowiązują dziwne, nie zawsze racjonalne i oczywiste...