PiS nie do wymazania

autor zdjęcia: Adam Chelstowski / Forum

źródło: Rzeczpospolita

Nawet jeśli wybory w 2023 r. przyniosą zmianę władzy, nie wydaje się, aby zasadnicza korekta polityki społeczno-ekonomicznej była możliwa. W tym sensie partia Kaczyńskiego i rząd Morawieckiego pozostawiają po sobie coś trwałego.

Gdy 11 grudnia mijało pięć lat, odkąd Mateusz Morawiecki został premierem, fety nie było. Wszyscy mają świadomość, w jak trudnej sytuacji jest dziś szef rządu. Dopiero co już nie tylko zagończycy z Solidarnej Polski, ale też politycy z twardego jądra partii rządzącej przypuścili na niego atak. Jarosław Kaczyński podtrzymał jego formalną pozycję, ale bronił go miękko i warunkowo. Morawiecki stracił najbliższych współpracowników: szefa kancelarii Michała Dworczyka i ministra do spraw europejskich Konrada Szymańskiego. Następca Dworczyka, starszy o 20 lat od poprzednika były marszałek Sejmu Marek Kuchciński, nie jest po to, aby pomagać Morawieckiemu w sprawniejszym rządzeniu, lecz po to, aby patrzeć mu na ręce i o wszystkim informować prezesa. Trudno skądinąd o lepszy przykład triumfu logiki partyjnej nad państwową.

Odpowiedzi Kaczyńskiego na pytanie o przyszłość premiera pozostały niejasne. Teraz go nie zmieni. A później? Stało się jasne, że Morawiecki może być szykowany do roli kozła ofiarnego. Że na niego mogą być zwalone trudności związane z ciężką zimą, kataklizmem energetycznym i inflacją. Wystarczy go wymienić w apogeum kampanii wyborczej, a więc wiosną lub latem 2023 r.

Ostatnio wprawdzie znów można odnieść wrażenie, że prezes PiS i premier bywają tandemem. Kaczyński chyba pojął, że nie da się oddzielić powodzenia szefa rządu od powodzenia całego obozu. Ale trudno...