Jezus jest osobą, nie postacią

autor zdjęcia: DeAgostini/Getty Images

źródło: Rzeczpospolita

Osoba nie pozna siebie w konkretnej rzeczywistości inaczej, niż wchodząc w relację. Dlatego właśnie nie można poznać Jezusa jako Osoby w inny sposób, niż wchodząc w osobistą relację z Nim. Ilustracją jest praca założyciela szkoły sieneńskiej Duccio di Buoninsegna z katedry w Sienie

źródło: Rzeczpospolita

Nie możemy pozwolić, by chrześcijaństwo zostało zredukowane do roli ideologii czy tylko do teologii.

W „Dziejach Apostolskich” opisana jest historia, jak po przybyciu króla Agryppy do Cezarei gubernator Festo przedstawił mu sprawę Pawła, który oczekiwał na proces. Gubernator streścił sprawę w następujących słowach: „Oskarżyciele nie wnieśli przeciwko niemu żadnej skargi o przestępstwa, które podejrzewałem. Mieli z nim tylko spory o ich wierzenia i o jakiegoś zmarłego Jezusa, o którym Paweł twierdzi, że żyje” (Dz 25,18–19). Ten z pozoru tak nieznaczny szczegół dotyczący Osoby Jezusa opisuje kolejnych dwadzieścia stuleci. I dzisiaj spory dotyczą „jakiegoś Jezusa”, którego świat uznał za zmarłego, a Kościół uważa za żyjącego.

Na tym właśnie chciałbym się skupić w tej ostatniej refleksji. Jezus z Nazaretu żyje! Nie należy do przeszłości, nie jest tylko postacią – jest Osobą. Żyje „w sposób duchowy” i jest to życie silniejsze niż życie „w ciele”, ponieważ pozwala Mu żyć w nas, a nie poza nami lub obok nas.

W naszej analizie dogmatu doszliśmy do jedności Jezusa „prawdziwego człowieka” i Jezusa „prawdziwego Boga”. Wspominałem na początku, że to dwa boki trójkąta, którego wierzchołkiem jest Osoba Jezusa. Przypomnijmy więc teraz pokrótce, w jaki sposób kształtował się dogmat o jedności Osoby Chrystusa. Definicja „Osoby” Chrystusa sięga Tertuliana. Trzeba było jednak ponad dwustu lat refleksji, by zrozumieć, co ona oznacza w...