Nie bądźmy Teksasem Europy

autor zdjęcia: Mirosław Stelmach

źródło: Rzeczpospolita

Musimy odpowiedzieć sobie na pytanie, którego Zachodu chcemy być częścią: świata anglosaskiego czy kontynentalnej Europy. To są dwa rozłączne światy. Choć mamy wspólną bazę wartości, to zupełnie inaczej rozumiemy, jak te wartości realizować. Rozmowa z Pawłem Konzalem, inwestorem i społecznikiem

Jak ktoś przez 20 lat zajmuje intratne stanowiska w globalnym biznesie, mieszka, pracuje i studiuje na czterech kontynentach, to rzadko się zdarza, że wraca na stałe do Polski, tym bardziej w kwiecie wieku. Znajomi się nie dziwili?

Dziwili się. Trzy czwarte uśmiechało się, jak mówiłem, że to na stałe. Po moich 12 przeprowadzkach przez 20 lat spodziewali się oczywiście, że po półtora roku znowu gdzieś wyjadę. Ale ci, którzy dużo mieszkali za granicą, a już zwłaszcza obcokrajowcy, którzy mieli okazję mieszkać w Warszawie – w ogóle się nie dziwili.

Dlaczego?

Bo Warszawa to jedno z najlepszych miast w Europie, jeśli chodzi o jakość życia.

I mówisz to jako nie warszawiak…

Tak, urodziłem się i wychowałem na Śląsku, warszawiakiem zostałem z wyboru serca. Nie ma miejsc idealnych, wszędzie są plusy i minusy, więc to zawsze jest poszukiwanie balansu. Dla naszej rodziny Warszawa ma właśnie najlepszy balans. To czyste, bezpieczne i bardzo zielone miasto. Ma szeroką ofertę kulturalną oraz relatywnie sprawną komunikację publiczną, choć ostatnio trochę pogarszającą się. I dobrą edukację publiczną.

Czekaj, ale w Warszawie każdy, kto ma pieniądze, wysyła dzieci do prywatnych szkół.

My nie. Zawsze posyłaliśmy dzieci do szkół...