![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Prezydencie, dziękuję
Aleksander Kwaśniewski: „Ten heroiczny zryw był buntem przeciwko zarysowującemu się coraz wyraźniej powojennemu porządkowi, był walką o niepodległą Polskę. Powojenna Polska nie była dla nich sprawiedliwą i serdeczną matką. Zamiast docenić zasługi swych warszawskich dzieci – oskarżała je. Zamiast uhonorować – spychała w cień, a nawet w mrok więziennych cel. Pamięć o ich dokonaniach stała się przedmiotem manipulacji i zafałszowań. Trzeba było wielu lat i wielu zmian, aby ludzi powstania i ich czyn otoczyć należytą troską i chwałą”.
To fragment przemówienia prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego z 2004 r. z okazji 60. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. Merytorycznie nic specjalnego, jeśli się nie pamięta, z jakiej formacji wywodzi się Kwaśniewski i jak skromnie obchodzone były wcześniejsze powstańcze rocznice. Takie jak choćby 53., kiedy urząd prezydenta Polski reprezentowała szefowa prezydenckiej kancelarii,...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
