Nigdy nie pasował do niego smutek

autor zdjęcia: PAP/Adam Ciereszko

źródło: Rzeczpospolita

Wojciech Łazarek (1937–2023)

Nie pasował do niego smutek, a przecież spotkało go w życiu sporo nieszczęść. Częściej mówiło się o nim „Baryła” lub „Wojtek”, a nie oficjalnie – Wojciech Łazarek.

4 października obchodził 86. urodziny, więc zadzwoniłem z życzeniami. Na zwyczajowe: „Co słychać i jak się czujesz?” odpowiedział: „Wszystko w porządku, nic mi nie dolega”. „A żona?”. W telefonie cisza. Po chwili, kiedy już prawdopodobnie odszedł na bok, żeby nie słyszała, powiedział: „Z Iloną słabo. Właśnie odebrałem ją ze szpitala”.

Wojtek Łazarek, bo częściej mówiło się o nim „Baryła” lub „Wojtek” niż oficjalnie – Wojciech, był człowiekiem niezwykle pogodnym i dowcipnym. Nigdy też nie robił nabożeństwa ze swoich stanowisk pierwszego trenera w czołowych polskich klubach oraz dwóch reprezentacjach narodowych. Stąd zdrobnienie imienia.

Nigdy nie pasował do niego smutek, a przecież spotkało go w życiu sporo nieszczęść. Żona chorowała od kilkudziesięciu lat. Wyszła z jednej choroby, to wpadała w drugą, a on zawsze i z oddaniem się nią opiekował. Pięć lat temu, w wieku zaledwie 54 lat, zmarł ich jedyny syn – Grzegorz. Był ich największą miłością.

Ojciec widział w nim piłkarza i chociaż grał w Lechu, Lechii i Gwardii Warszawa, w sumie ponad 60 razy, to kariery nie...