Kandydat ze świata sitcomu

autor zdjęcia: materiały prasowe

źródło: Rzeczpospolita

Formalnie jako kampania Wołodymyra Zełenskiego nie liczyły się odcinki „Sługi narodu”, jednego z najpotężniejszych środków wpływu na wyborców

źródło: Rzeczpospolita

We wschodnich regionach, które Putin lubił opisywać jako część „rosyjskiego świata”, Wołodymyr Zełenski uzyskał prawie 90 proc. głosów.

Polityczny establishment w Kijowie nie traktował Wołodymyra Zełenskiego poważnie. Urzędujący prezydent Petro Poroszenko zlekceważył nowego rywala, uważając go za błazna i nowicjusza. Nie chciał wierzyć, że w trakcie wojny z Rosją Ukraina mogłaby wybrać komika na swojego przywódcę. Wprawdzie na początku 2019 roku fronty na wschodzie były raczej statyczne, jednak sporadyczne ostrzały i ataki snajperskie nie ustawały, a liczba ofiar śmiertelnych nadal rosła.

W ciągu pierwszych czterech lat walk zginęło ponad dziesięć tysięcy osób, a ponad milion musiało opuścić swoje domy. Za kadencji Poroszenki gospodarka zanotowała spadek prawie o połowę – wojna zbierała swoje żniwo. W 2014 roku waluta krajowa straciła na wartości 70 procent i już się z tego nie podniosła. Nawet jeśli trudno było winić Poroszenkę o gospodarcze skutki wojny, to nie ułatwiały mu one reelekcji.

Zmęczenie Ukrainą

Wybrany przez niego slogan – „Armia, język, wiara” – odzwierciedlał mocne przesunięcie w prawą stronę. Poroszenko kreował się na prezydenta czasu wojny, jedynego przywódcę, który mógłby wypędzić Rosjan. Nałożył nowe ograniczenia na język rosyjski i kazał atakować pozycje utrzymywane przez nieprzyjaciela, nawet jeśli nie miało to większego sensu strategicznego. Podjął również kroki mające na celu pozbawienie Rosyjskiej Cerkwi...