Kto nie z nami, ten z Putinem

autor zdjęcia: x

źródło: Rzeczpospolita

Exposé Radosława Sikorskiego, okraszone pozornymi wezwaniami do współpracy, było jedną wielką manipulacją, której celem było pokazanie, że poza jedynie słusznym kursem Unii Europejskiej nie istnieje żaden inny – chyba że dyktowany z Kremla.

Bywają exposé ministrów spraw zagranicznych całkowicie bezosobowe. A bywają takie, na których osoba wygłaszającego wywiera niezaprzeczalne piętno. Dobre lub złe. Kwietniowe wystąpienie Radosława Sikorskiego było z pewnością jego autorskim exposé, tym ważniejszym, że sygnalizującym kierunek polityki zagranicznej obecnego rządu, i to w czasie dla świata wyjątkowym. Pokazywało również stosunek do oponentów. Nie chodzi jedynie o PiS, a może nawet nie przede wszystkim o największą partię opozycyjną, ale po prostu o tych, którzy mają problem z opisanym przez szefa MSZ kierunkiem, szczególnie w kwestii Unii Europejskiej.

Raz demagogiczne, a momentami trzeźwe

Było to przede wszystkim wystąpienie nie dyplomaty, lecz polityka, momentami agresywnego wobec opozycji. Cała pierwsza część exposé została poświęcona wytykaniu błędów poprzedników w tonie momentami zwyczajnie demagogicznym. Nawet jeśli częściowo można by się z ministrem Radosławem Sikorskim w ocenach zgodzić, to było to zachowanie nieprofesjonalne, a nawet dla państwa szkodliwe. Takie ustawienie wątków pokazuje bowiem – nie tylko obserwatorom krajowym, ale także zagranicznym – że nasza polityka zagraniczna jest funkcją wewnętrznych sporów, a więc można na nią oddziaływać poprzez wpływanie na nasze domowe kłótnie. To oczywiście dotyczy obu stron tego sporu, ale to...