12 miesięcy gry o Europę

źródło: Rzeczpospolita

Rys. Mirosław Owczarek

autor zdjęcia: Kenzo TRIBOUILLARD/AFP

źródło: Rzeczpospolita

Przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen i przewodniczący Rady Europejskiej Charles Michel przybywają na konferencję prasową drugiego i ostatniego dnia szczytu Rady Europejskiej w siedzibie UE w Brukseli, 22 marca 2024 r.

Wraz z bogaceniem się, rozwojem naszej gospodarki, ale także rosnącą złożonością świata unijna rozgrywka staje się dla Polski coraz bardziej skomplikowana. Tym samym stare zdolności i nawyki przestają wystarczać.

Wybory do Parlamentu Europejskiego już dziś przyniosły polityczne zmiany – szczególnie w obszarze klimatu i bezpieczeństwa słyszymy nowy ton. Skala i charakter tych zmian nie są jednak przesądzone – zależą nie tylko od wyników samych wyborów, ale także od rozegrania politycznego pierwszych miesięcy po wyborach przez państwa członkowskie i wywodzące się z nich partie.

Ta rozgrywka zacznie się od wyboru przewodniczącego lub przewodniczącej Komisji Europejskiej, a skończy na prezentacji pierwszego projektu Wieloletnich Ram Finansowych UE na lata 2028–2034 w trakcie polskiej prezydencji w UE.

Te 12 miesięcy to najbardziej plastyczny okres w politycznym kalendarzu UE. Otwiera spore możliwości dalszego przesuwania politycznej agendy UE w polityce bezpieczeństwa, polityce przemysłowej, zarządzaniu gospodarczym, w końcu w polityce klimatycznej. Sprzyjające europejskie trendy stwarzają istotne szanse dla Polski. Wykorzystanie tej szansy zależy od jakości i realizmu polskich propozycji we wszystkich ważnych dla nas obszarach.

Polityczna zmiana w Europie

Ostatnie lata w europejskiej polityce to przede wszystkim zmaganie się optymizmu, a czasem i oportunizmu partii status quo z partiami buntu, głównie nurtu prawicowego. Niemal w każdym kraju UE rosło poparcie dla partii buntu, wynikające ze społecznego niezadowolenia i braku zaufania wobec Europy, jaką znamy.

Celowo nie używam...