Czy znikną małpy i Brytyjczycy

autor zdjęcia: Joseph Creamer/AdobeStock

źródło: Rzeczpospolita

Gdyby na cyplu wybudować pełnowymiarowe boiska piłkarskie, na nic innego nie starczyłoby już miejsca. Na zdjęciu: górująca nad cyplem charakterystyczna skała, wysoka na blisko pięćset metrów, przez Hiszpanów nazywana el Peñón de Gibraltar, czyli Turnią Gibraltarską

źródło: Rzeczpospolita

Rozwiązanie sporu między Hiszpanią a Wielką Brytanią o przynależność państwową Gibraltaru należy uznać w dającej się przewidzieć perspektywie za niemożliwe.

Nazwa „Gibraltar” sprawia, że Hiszpanom rzednie mina i dostają gęsiej skórki. Trudno ich czymś bardziej rozdrażnić. Jeśli chcesz Hiszpanowi emocjonalnie dokopać, to zejdź czym prędzej na temat Gibraltaru. Sukces murowany. Chcie­liby zapomnieć o „problemie”, ale zarazem nie mogą się po­wstrzymać od odgrzewania go co jakiś czas na nowo. Szcze­gólnie w letnim sezonie ogórkowym, kiedy media z braku laku muszą się czymś zająć. A hasło „Oddajcie nam Gibral­tar” pasuje jak ulał i przeciętny wylegujący się na plaży Hi­szpan podpisze się pod nim obiema rękami. Oczywiście naj­lepiej by było, żeby Gibraltar oddał się sam, w drodze aklamacji, przez jednomyślny wybór jego mieszkańców.

Nad tym niewielkim cyplem, o powierzchni sześciu i pięć­dziesięciu pięciu setnych kilometra kwadratowego, góruje wysoka na blisko pięćset metrów charakterystyczna skała, przez Hiszpanów nazywana el Peñón de Gibraltar, czyli Tur­nią Gibraltarską. Ta skała wraz z podobną, wznoszącą się po drugiej stronie Cieśniny Gibraltarskiej, to Słupy Heraklesa, wyznaczające kres żeglugi po Morzu Śródziemnym w starożytnym świecie. Zamieszkany przez około trzydzieści trzy tysiące ludzi i cztery setki małp cypelek stanowi brytyj­skie terytorium zamorskie od ponad trzystu lat, a dokładnie od kończącego wojnę o sukcesję hiszpańską (Francja i Hi­szpania...