Bazylika ważna jak Magdalenka

autor zdjęcia: Fine Art Images/BE&W

źródło: Rzeczpospolita

Marcel Proust, z rakietą jak gitara, i jego przyjaciele na korcie tenisowym przy bulwarze Bineau, 1892. Autor anonimowy. Jego siedmioksiąg o poszukiwaniu czasu ukazywał się w latach 1913–1927

„Czas odczuwalny. Proust i doświadczenie literackie” Julii Kristevej wprowadza nas w kulisy cyklu o poszukiwaniu czasu. Zaskakują fragmenty na temat przemyśleń pisarza o doznaniach religijjnych i środowisku homoseksualnym.

Od 2018 r. łódzka Officyna wznawia cykl Prousta w nowych tłumaczeniach pod nowym tytułem w „Poszukiwaniu utraconego czasu”, gdy „stracony” sugerował i zakorzenił w polszczyźnie Tadeusz Boy-Żeleński.

Już po rozpoczęciu edycji nowego przekładu Marcela Prousta (1891–1922) Officyna wydała „Ulissesa” Jamesa Joyce’a w nowym tłumaczeniu Macieja Świerkockiego, który do wielkiej pracy translatorskiej dodał przewodnik po książce Dublińczyka „Łódź Ulissesa”, bez której osoba niezorientowana w kontekstach arcydzieła nie ma szans go zrozumieć i swobodnie analizować. Może tylko dryfować, zdając się na domysły lub grę mniej lub bardziej uzasadnionych skojarzeń. Dlatego czytając „Ulissesa”, dobrze znać „Łódź Ulissesa”.

Officyna, co piszę bez cienia pretensji, nie zaoferowała nam osobnego przewodnika po literackim oceanie Prousta, proponując omówienia kolejnych tomów w rozbudowanych posłowiach, jednak przychodzi w tej sytuacji z pomocą krakowskie wydawnictwo Eperons-Ostrogi, które ma w katalogu aż 26 pozycji Prousta (prozę, wczesne wersje powieści z autorskich zeszytów, korespondencję), teraz zaś pomaga zrozumieć konteksty słynnego cyklu, proponując książkę „Czas odczuwalny. Proust i doświadczenie literackie” Julii Kristevej.

Ta bułgarsko-francuska filozofka, psychoanalityczka i semiotyczka, działająca od lat 60. we Francji, szybko zerwała ze strukturalizmem, by w...