„Bez cukru”– kiedy oświadczenia żywieniowe naruszają prawo?

Na etykietach produktów pojawiają się oznaczenia: „bez cukru”, „wysoka zawartość białka”. Choć brzmią jak chwyt marketingowy, stanowią oświadczenia żywieniowe, które muszą być zgodne z prawem unijnym.

Co kryje się za sformułowaniami „bez cukru”, „wysoka zawartość białka”? Kiedy można je stosować?

1. Czym są oświadczenia żywieniowe?

Oświadczenia żywieniowe to treści dobrowolnie zamieszczane na etykietach, w prezentacji i reklamie żywności, które odnoszą się do szczególnych właściwości tych produktów. Zostały zdefiniowane w Rozporządzeniu (WE) nr 1924/2006 PE Europejskiego i Rady z 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych („Rozporządzenie”) – patrz ramka.

Do oświadczeń, o których mowa w lit. a) definicji, zaliczają się m.in. sformułowania takie jak „nie ma wartości energetycznej” (częściej „zero kalorii”) czy „zmniejszona wartość energetyczna”. Równie często – a może nawet częściej – spotykamy jednak oświadczenia podkreślające szczególne cechy produktu związane z obecnością lub brakiem konkretnych składników odżywczych. To właśnie do tej kategorii należą oświadczenia dot. zawartości cukru i białka, takie jak „bez cukru”, „bez dodatku cukrów” czy „wysoka zawartość białka”.

2. Zasady stosowania oświadczeń żywieniowych

Stosowanie oświadczeń żywieniowych jest szczegółowo uregulowane i podlega ograniczeniom. Przedsiębiorcy mogą używać tylko tych oświadczeń, które zostały „zatwierdzone” przez unijnego prawodawcę i wpisane do Załącznika nr 1 do Rozporządzenia. Zawiera on również wyjaśnienia...