W czyim interesie jest nowa ustawa o zawodzie psychoterapeuty

autor zdjęcia: mat. pras.

źródło: Rzeczpospolita

Problemem nie są terapeuci bez uprawnień. Zagrożenie tkwi w tych, którzy mają certyfikaty, a działają poza nadzorem i bez wiedzy klinicznej.

Reportaż „Dużego Formatu” o dr Wioli Rebeckiej, certyfikowanej przez Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychoanalitycznej, obnażył problem, który do tej pory rzadko przedostawał się do debaty publicznej. Doktor Rebecka legitymowała się prestiżowymi afiliacjami i certyfikatami, jednak pacjenci zgłaszali, że zamiast pomocy doświadczyli szkód. W reakcji terapeutka zastosowała obronę poprzez desperacki atak i zastraszanie, sama składając skargi do polskich instytucji, a nawet do… FBI. Ten przypadek pokazał, że certyfikat uznanej i szanowanej instytucji nie chroni ani pacjenta, ani opinii publicznej przed patologiami.

Wyobraźmy sobie teraz sytuację zupełnie codzienną. Dziesięcioletnie dziecko zaczyna mieć nagłe napady lęku, okresy dezorientacji i halucynacje wzrokowe. Rodzice, przestraszeni, szukają pomocy i trafiają do certyfikowanego psychoterapeuty. Ten – zamiast skierować dziecko do neurologa i psychiatry – proponuje intensywną terapię opartą na „odblokowywaniu emocji”. Sesje kosztują kilkaset zł każda, po roku rodzina wydaje ponad kilkanaście tysięcy zł. Tymczasem prawdziwą przyczyną jest padaczka skroniowa, która wymaga leczenia farmakologicznego i specjalistycznej diagnostyki EEG. Dziecko, pozbawione właściwej pomocy, narażone jest na pogłębianie się choroby i poważne zagrożenie zdrowia.

Procedowana ustawa pogłębia problemy

Brzmi absurdalnie groźnie? Posłowie w Sejmie pracują...