Czekając na wiatr

W listopadzie 1942 r. Niemcy zabrali z szopów na Umschlagplatz kilkaset osób. Chajka była między nimi. Bundowcy mieli w butach piłki, więc przepiłowali kraty. Chajka skakała dziewiąta, przed dowódcą Rozowskim. Już wiedziała, jak trzeba skoczyć. W kwietniu 1943 r. walczyli razem na Smoczej. Chajka i Bronek byli w jednej grupie.

Wyszli z getta kanałami w nocy z 29 na 30 kwietnia i samochodem ciężarowym zostali zabrani do Łomianek. Przedostali się w okolice Wyszkowa, do partyzantki. Chajka i Bronek byli w lesie do 18 października 1943 r. W czasie powstania warszawskiego ukrywali się na Żelaznej 64 w mieszkaniu pana Wojciechowskiego.

Po powstaniu nie wyszli z warszawiakami, bo bali się Polaków. Kryli się w gruzach na Siennej; razem było ich dziewięcioro. Nie było jedzenia, nie było wody. Bronek przez kilka dni kopał studnię blaszanym talerzem. Z bunkra wyszli 23 albo 24 stycznia - tak późno, bo nie wiedzieli, że wojna się skończyła.

Chajka i Bronek wyjechali z Polski do Kanady w 1946 r. Mieszkali w Montrealu. Chajka długo chorowała. Od marca 2002 r. Bronek mieszka sam w Montrealu, bez Chajki.

Berek był synem biednego chasyda z Litwy. Uczył się w chederze, a potem w dobrym łódzkim gimnazjum, bo zwolniono go z czesnego. Chciał zostać adwokatem, żeby bronić robotników i socjalistów. Zaczął studiować prawo na...