Legislacyjne uspokajanie sumienia
Legislacyjne uspokajanie sumienia
WALDEMAR JAROCH
Obserwacja niektórych wysiłków legislacyjnych wywołuje przypuszczenia o stosowaniu przez ustawodawcę "kryminalizacji uspokajającej". Ma ona na celu wykazanie zdecydowania na polu przezwyciężenia społecznie nieaprobowanej sytuacji. Obszarem obrazującym taki rodzaj legislacji są regulacje związane ze zwalczaniem korupcji.
Do czasu nowelizacji kodeksu karnego z 13 czerwca 2003 r. (ustawa o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, Dz. U. nr 111, poz. 1061; dalej: ustawa nowelizująca k.k. z czerwca 2003 r.) konstrukcja przepisów obejmujących łapownictwo bierne i czynne, z uwagi na charakter konsensualny (zarówno wręczający, jak i przyjmujący ponosili odpowiedzialność karną), powodowała tzw. zmowę milczenia sprawców. Ustawą nowelizującą k.k. z czerwca 2003 r. wprowadzono ostatecznie niekaralność sprawców przekupstwa, przy spełnieniu określonych warunków (art. 229 § 6 k.k.). Już na etapie prac legislacyjnych dotyczących rozwiązań w zakresie rozbijania solidarności sprawców zgłaszano wątpliwości dotyczące zagrożeń instrumentalnego nadużywania tej instytucji i w konsekwencji skuteczności proponowanych rozwiązań. Najbliższa praktyka...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta