Ordynacja do poprawki
Ordynacja do poprawki
Zakończona właśnie powszechna elekcja prezydencka pozwoliła po raz drugi przetestować przygotowaną na tę okoliczność ordynację wyborczą. Test ten nie wypadł najlepiej. Okazało się bowiem, że przepisy ustawy z 27 września 1990 r. owyborze prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, choć później nowelizowane, są nadal niedoskonałe lub wysoce dyskusyjne. Powstałe w rezultacie jej zastosowania niezręczne sytuacje wzbudziły zarówno krytyczne zainteresowanie profesjonalistów, jak i liczne zastrzeżenia, a nawet protesty opinii publicznej.
Tryb zgłaszania kandydatów
Najbardziej spektakularnym efektem zastosowania tych przepisów było pojawienie się 17 zarejestrowanych przez Państwową Komisję Wyborczą (PKW) kandydatów na urząd prezydenta RP. Ta, rzeczywiście rzadko spotykana w innych państwach demokratycznych, liczba pretendentów, wśród których część (czterech) wycofała się przed dniem głosowania, a większość uzyskała ostatecznie minimalne poparcie wyborcze, możliwa była do osiągnięcia dzięki temu, iż wymogi związane z rejestracją kandydatów okazały się być dość ograniczone. Żądanie zebrania co najmniej stu tysięcy podpisów wyborców popierających osobę ubiegającą się o stanowisko głowy państwa w kraju, w którym uprawnionych do głosowania jest ponad 28 milionów obywateli, nie jest...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta