Widziane z Luksemburga

źródło: materiały prasowe

Sądy unijne przywiązują ogromną wagę 
do pełnej niezależności i bezstronności adwokata 
jako pełnomocnika – zauważa profesor Tomasz Tadeusz Koncewicz.

To jednostka decyduje, czy i jak zamierza brać udział w postępowaniu, które dotyczy jej praw i obowiązków. Może przegrać w konkretnej sprawie jako strona, ale zwyciężyć jako obywatel traktowany na serio i wyposażony w wolę, autonomię i godność. Takie ujęcie praw proceduralnych ma olbrzymie znaczenie z dwóch powodów. Po pierwsze, eksponuje wagę, jaką ludzie przywiązują do wymiaru proceduralnego prawa. Po drugie, wyraża oczekiwanie, że ich fachowy pełnomocnik będzie przewodnikiem nie tylko po świecie materialnoprawnym (jakie prawo chronimy?), ale także proceduralnym (jak prawo chronimy?). W prawie europejskim wyrazem takiego ujęcia jest „koncepcja praw obrony". Dzięki nim jednostka chroni swój status podmiotu uprawnionego. Walor „praw obrony" nie polega na wyczerpującej enumeracji praw proceduralnych.

Ten katalog  się zmienia wraz z oczekiwaniami stron wobec procedury i sądów. Niezmienne być musi samo istnienie „praw obrony", nawet gdy nie ma wyraźnych przepisów proceduralnych. Ważna jest próba identyfikacji minimalnej i niezmiennej warstwy proceduralnej w postaci wymogów prawa do rzetelnego procesu, którego jednym z elementów jest prawo do fachowej pomocy prawnej.

Pełnomocnik w Luksemburgu

Z wypowiedzi sądów unijnych można wysnuć wniosek, że przywiązują ogromną wagę do pełnej niezależności i...