![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
W obronie prawa
Uniewinnienie Czesława Kiszczaka to zwycięstwo państwa prawa. Niezawisłe sądy czasami muszą wydawać wyroki niezgodne z poczuciem sprawiedliwości i społecznymi oczekiwaniami – piszą prawnicy
Wiele lat temu opowiadał nam pewien sędzia o sprawie o kradzież. Oskarżony był już karany i opinię miał mocno zszarganą. Prokurator domagał się dla niego bezwzględnej kary pozbawienia wolności. Jak to się czasem zdarza, surowością kary chciał wywrzeć presję na sądzie. Podczas narady ławnik powiedział: „Panie sędzio, on nie jest winny, dajmy mu grzywnę. Uniewinnienie – uzasadniał ławnik – kłóci się z moim poczuciem sprawiedliwości".
Sędziowie niezawiśli
Nie tak dawno Sąd Okręgowy w Warszawie uniewinnił Czesława Kiszczaka. Wyrok, co zrozumiałe, wywołał duży oddźwięk. Nas zainteresowały dwie wypowiedzi znanych dziennikarzy, Kamila Durczoka i Piotra Zaremby, choć było wiele innych podobnych, w tej samej tonacji. Pierwsza sprowadza się ni to do pytania, ni to do twierdzenia, że państwo prawa znowu przegrało. Z drugiej wynika, że wymierzanie sprawiedliwości w Polsce uważane jest za wiedzę tajemną, a skoro tak, nie wolno do niej stosować takich reguł, jak zdrowy rozsądek, lub kierować się poczuciem sprawiedliwości.
„Poczucie sprawiedliwości" to zwrot na szczęście w prawie karnym niewystępujący
Zanim włączymy się do dyskusji na temat wyroku, zanim odniesiemy się do obu wypowiedzi, informujemy, że nie braliśmy udziału w procesie Czesława Kiszczaka na żadnym jego etapie, co nie oznacza, że nie znamy treści aktu oskarżenia i zawartości szyfrogramu, czyli...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
